Traumatische ervaring loslaten
Toen ik een jaar of drie was bracht m’n moeder me naar de peuterspeelzaal. Ik had geen broertjes of zusjes, dus dat zou hartstikke leuk worden, spelen met leeftijdsgenootjes. Het hele gebeuren mondde echter uit in een traumatische ervaring. Als enigst kind was ik het gewend om veel bij m’n moeder te zijn. Die bleek niet te blijven die ochtend en ze liet me voor mijn peutergevoel in de steek. M’n moeder was nog geen drie tellen weg of m’n nieuwe barbiepop was al door een ander meisje ingepikt. Een paar tellen later werd ik aan m’n haren getrokken door een jongetje. Tel daar bovenop dat de peuterspeelzaal in een donker hol was en dat het er muf rook. Alle ingrediënten voor een traumatische ervaring. Hoe jong ik ook was, ik had mezelf beloofd dat ik daar geen voet meer over de drempel zou zetten. De volgende keer dat ik heen moest, dook ik net voor vertrek het toilet in. Deur op slot en niemand die me eruit kon krijgen. M’n moeder kon praten wat ze wou, maar ik ging niet mee! Zo ging het elke keer. M’n moeder heeft het op een gegeven moment maar opgegeven. Geen traumatische ervaring uit de categorie oorlogsleed en geweld. Gelukkig niet. Toch kunnen dit soort ogenschijnlijk kleine gebeurtenissen gevolgen hebben voor je functioneren in je verdere leven.
Invloed op mijn leven
Ik kan niet direct aanwijzen wat de gevolgen van deze voor mij traumatische gebeurtenis op mijn leven is geweest. Het is ongetwijfeld van invloed geweest op mijn gedrag in groepen (stel je voor dat ze je aan je haren trekken of je barbie afpakken…) Hier is natuurlijk geen sprake van post traumatische stress. Daar is vaak wel iets meer voor nodig dan een afgepakte barbie. Er zijn ook wel ervaringen geweest die iets meer impact hebben gehad. Daar praat je vaak minder gemakkelijk over. Zo heb ik de bevalling van mijn zoon maar net overleefd. Nu praat ik hier vrij gemakkelijk over, maar dat is niet altijd zo geweest. Toen ik in een burnout met depressie terecht kwam heb ik een aantal gesprekken gehad met een psycholoog. Zij stelde voor om onder andere mijn traumatische bevalling aan te pakken met emdr. EMDR
EMDR is een afkorting voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing. Een soort van herprogrammeren van je brein. Je moet dan het ergste moment in gedachten nemen. De psycholoog stelde me vragen volgens een vast protocol terwijl ik met mijn ogen haar vinger moest volgen. Ik moest steeds weer naar de gebeurtenis toe en totdat mijn gevoel naar nul was gezakt werd dit herhaald. De emotie wordt zo inderdaad uit de belevenis gehaald. Ik kon zeg maar naar het plaatje kijken zonder hevige emotie te voelen. Het plaatje was alleen niet weg en ik heb twee dagen erge hoofdpijn gehad. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik er op een gegeven moment flauw van was om steeds maar weer vragen te beantwoorden. Toen ze weer naar de beleving vroeg heb ik gewoon nul gezegd. Klaar! Bijzondere techniek
Tijdens mijn opleiding tot jongerencoach kwam ik er een bijzondere gesprekstechniek op mijn pad waarmee soortgelijke en betere resultaten werden geboekt als met EMDR, maar dan zonder de heftige impact en de herbeleving. Ik besloot me te specialiseren in deze techniek en tijdens dit traject mocht ik persoonlijk ervaren hoe goed dit werkt. De traumatische bevalling is in een minuut of vijf volledig geneutraliseerd en geherprogrammeerd. Inhoudelijk heb ik niets hoeven vertellen en ik hoefde niets te herbeleven. Ik weet nog dat ik dacht “dit gaat bij mij niet werken, ik ben te nuchter”. Maar zelfs het nare plaatje wat in m'n geheugen gegrift stond verdween in een soort mist waardoor het weg was. En ik weet nu ik dit typ echt niet meer om welk plaatje het ging. Verdwijntruc
Het lijkt net op de grote verdwijntruc van een goochelaar. Het klinkt te gemakkelijk voor woorden, maar het is echt de moeite van het proberen waard. De ervaringen zijn spectaculair. Als je een afspraak wilt maken, dan kun je een mailtje sturen naar cindy@hoofdregisseur.nl. Het coachgesprek vindt plaats via Zoom (online). Het tarief is € 120,- per sessie van ongeveer een uur.
