En dan is het moederdag…
Bezoekjes
Zaterdag gaan we even bij haar op bezoek en dan schrikken we van het broze hoopje mens dat daar in dat grote bed ligt. Zondag en maandag gaan we weer, net als veel mensen die haar lief hebben. Dinsdag aan het eind van de ochtend belt mijn schoonzusje, het gaat nu echt hard achteruit, de verpleging geeft aan dat we moeten komen. Het wordt een rare, maar bijzondere dag. Vanaf een uur of half twee zitten we met z’n allen rond het bed van mijn schoonmoeder. Ze slaapt, ze reageert nergens meer op…
Mooi moment…
Parallelle wereld
En vanaf dat moment komen we in een soort parallelle wereld terecht. Het is dan inmiddels woensdag en het afscheid moet geregeld worden. Tussen alle stress en bedrijvigheid door moet je ruimte zoeken voor je verdriet. Heel af en toe dringen er stukjes van de echte wereld door de bubbel heen waarin we zitten. Hé er is markt, och ja het is al donderdag. Rennende kinderen bij de school van onze dochter, och er was iets met een sponsorloop, waarvoor kunnen we ons niet herinneren. Wij zijn druk met rennen, vliegen en regelen. Foto’s van ma zoeken voor de afscheidsdienst en hier een film van maken. Mijn man moet een nieuw pak. Mijn zoon een overhemd, ik moet nog iets nieuws. Tijd om te rouwen is er niet.
Afscheid
Gisteren, zaterdag, was al de afscheidsceremonie. Erg snel na haar overlijden, maar onze zoon moet eindexamen doen komende week. Alle dagen. En de regels daaromheen zijn erg streng. De plechtigheid was prachtig! Wat een mooie bijzondere dag was het. We hebben haar samen opgehaald uit het verpleeghuis waar ze woonde. Daar vormde de verpleging een erehaag, zó mooi! In de kerk kreeg ze een prachtige dienst. Het geloof was erg belangrijk voor haar. We hebben er een mooie mix met veel persoonlijke momenten van kunnen maken. Nadat de laatste mensen vertrokken waren reden we samen, terwijl de kerkklokken luidden en de zon prachtig scheen, richting het crematorium. Daar hebben we heel intiem samen nog afscheid van haar genomen.
Songfestival
Moederdag…
Zondag 14 mei… Mijn man en kinderen maken me wakker en bedelven me onder de knuffels en kusjes. Ze hebben een ontbijt voor me gemaakt. Hier heb ik heel bewust en intens van genoten… Maar na het ontbijt, eigenlijk al tijdens het ontbijt, kwam ineens de klap. De beelden van de hele week flitsten aan me voorbij en het contrast met het mooie moederdagtafereel was groot, té groot… Ik realiseerde me dat het een rare moederdag zou worden vandaag… een moederdag met een zwart randje…