De oplossing is verbinding

Je kunt vinden wat je vindt, maar de coronapandemie laat ons heel mooi dingen zien die er voorheen wel waren, maar niet zo overduidelijk. Namelijk hoe bepaalde mechanismen werken.  Er zijn veel paralellen tussen wat nu in het groot gebeurt met wat ook in jouw leven, zelfs jouw hoofd gebeurt. Geen zorgen, je kunt gerust en veilig verder lezen, ongeacht in welk ‘kamp’ je zit. Dat je dat er tegenwoordig bij moet schrijven illustreert precies wat ik met dit stuk wil demonstreren…

Een bizarre realiteit met allemaal nieuwe fenomenen

We leven al anderhalf jaar in een bizarre realiteit. Het virus deed in maart 2020 z’n intrede in Nederland en sindsdien hebben we al veel nieuwe fenomenen mogen beleven. Lockdowns, mondkapjes, een avondklok. We maakten kennis met experts die dagelijks de televisie beheersten. Virologen, epidemiologen, IC-specialisten. Eigenlijk had je, buiten de TV uitzetten of overschakelen naar Netflix, geen andere keuze dan je onder te dompelen in alle ellende die ons prachtige land overspoelde.

Samen is hoe we het altijd hebben gedaan in Nederland

Samen hebben we geklapt voor de helden in de zorg, want dat is hoe we het altijd hebben gedaan in Nederland, we doen het samen. Prachtig en hartverwarmend vond ik dat. Dat de Horeca en kappers even dicht moesten kon ik heel goed begrijpen. Totdat dat even wat langer ging duren en ik Jort Kelder op een gegeven moment de discussie hoorde aanzwengelen over de eenzijdige focus, namelijk de focus op de zorg. Verdiende niet iedereen het om gehoord en gezien te worden? Moesten we niet eens verder gaan kijken? Andere oplossingen onderzoeken?

Waar je op focust wordt je realiteit

De angst voor het virus zelf was bij mij inmiddels wat gezakt toen langzamerhand doorsijpelde dat de dodelijkheid minder erg was dan dat van Ebola. Langzaam merkte ik dat ik open ging staan voor een ander geluid. En dat is waar ik langzamerhand in een andere realiteit terecht ben gekomen. Doordat internet werkt zoals het werkt kwamen er steeds meer berichten op mijn pad die me steeds meer een heel andere wereld in trokken. Ik zag hetzelfde gebeuren met m’n lieve familie, alleen volgden zij het andere pad, dat van wat er op TV werd gezegd.

Mensen verliezen elkaar niet alleen aan de dood

Er begonnen verhitte discussies te ontstaan die ons steeds verder uit elkaar dreven. En waar we ooit een hechte familie waren is daar nu weinig meer van over. Het is supererg om familieleden te verliezen aan de dood, maar dit is toch ook wel heftig. En het gebeurt niet alleen in mijn leven, je ziet en hoort het overal. Mensen verliezen elkaar, niet alleen de dood, maar ook aan de discussie over het virus en hoe we deze pandemie het best op kunnen lossen.

Verdeeldheid wordt pijnlijk steeds meer zichtbaar

En de discussie is onlangs met de komst van de coronapas weer hevig opgelaaid. Mijn buurvrouw van 81 vertelde me dat ze zo geschrokken was van de heftigheid in de wachtkamer van de huisarts. Alle mensen die geen prik willen werden afgedaan als het uitschot van de maatschappij. Ik heb zelf nog een bericht op Facebook en Instagram geplaatst omdat het me zo raakte dat mijn dochter van 18 zich nu gedwongen voelt om zich te laten prikken. Ik was boos en verdrietig en ik maakte me zorgen schreef ik. En ook onder dat bericht werd de verdeeldheid pijnlijk zichtbaar.

Waarom de discussie op inhoud zinloos is

In de afgelopen dagen realiseerde ik me waarom de discussie op inhoudt niet meer werkt, waarom deze discussie alleen maar voor meer verdeeldheid zorgt. We zijn namelijk in verschillende realiteiten terecht gekomen doordat we onze focus op totaal verschillende dingen hebben gehad. Daardoor heb je bewustzijn op hele andere dingen. Daardoor ben je anders gaan kijken naar wat er gebeurt en ben je anders gaan denken.

Real-life experiment

Het is een heel mooi real-life experiment wat prachtig demonstreert hoe je met een andere focus een andere realiteit kunt creëren. In de ene realiteit die is ontstaan is het absoluut logisch dat de enige oplossing prikken is en dat met QR-codes de maatschappij weer open kan. Net zoals het in de andere realiteit juist enorm gevaarlijk is dat een overheid grondrechten schendt en miljarden pompt in meer controle van burgers in plaats van in meer gezondheidszorg.

We spreken elkaars taal niet meer

En waar we proberen elkaar te overtuigen van ons gelijk raken we steeds meer verdeeld. We spreken elkaars taal niet meer omdat we in een andere wereld leven. En hoe vaak gebeurt dat niet op kleine schaal waar dat nu op grote schaal gebeurt? Dat er ruzies ontstaan omdat iedereen in z’n eigen realiteit leeft doordat jij bewustzijn hebt op datgene waar jij op focust. Dat is voor elk mens uniek. Dus zo gek is het niet dat je elkaar soms totaal niet kunt volgen.

Het collectieve bewustzijn creëert de maatschappij

Met jouw bewustzijn creëer je jouw realiteit en de som van het bewustzijn van alle mensen samen creëert onze gezamenlijke realiteit, onze maatschappij. Wat denk je wat verdeeldheid doet met die maatschappij? Wat doen die verhitte discussies en het veroordelen van andere meningen en anders denkenden met dat collectieve bewustzijn? Is dat de realiteit die je wilt voor jezelf, je kinderen, je kleinkinderen? Ik persoonlijk niet…

Wat wil je zien in onze gezamenlijke realiteit?

Daarom wil ik oproepen om je focus te verleggen. Ik zou je willen vragen om te focussen op de overeenkomsten in plaats van de verschillen. Focus op wat je zou willen voor de toekomst. Hoe wil je dat die eruit ziet? Samen hand in hand of lijnrecht tegenover elkaar? Voeg toe aan het collectieve bewustzijn wat je wilt zien in de realiteit. Alleen zo halen we samen het beste uit deze nare situatie.

Als je dit artikel waardevol vond, deel het dan op social media of laat hieronder een reactie achter:

Met mijn anti-piekertips inspireer ik dagelijks ruim 12000 enthousiaste fans op social media. Via e-mail zijn dat er ruim 14000. Inmiddels kunnen meer dan 850 mensen hun gepieker binnen 3 minuten stoppen dankzij mijn online RUST in je hoofd workshop. Daarnaast help ik mensen om zichzelf gelukkig te denken en zich te bevrijden van onzekerheid, angst en onverwerkte emoties. Dit doe ik op een bijzonder praktische no-nonsense manier. Niet lullen maar poetsen!